И хто гэта усё сатварыу?

Чырвонае сонца на краі
І хтось гэты шар распаліў,

Шумліва раскідвае хвалі,

Прахладаю вее заліў.
Утульнай, шырокай, сцяною
Па берагу дамба ,ляжыць
Гамоніць ,заліў з цішынею,
Да берагу лодка спяшыць.

Злятаюцца, чаяк чароды,

Туды, дзе знашлі зацішну,
А з цэнтра, імклівыя воды,

На бераг кідаюць валну.
Спусцілася сонца ў воды,
І толькі праменні ўгары,
Прышлі ўжо ўсе із рыбалкі,
На беразе ставяць шатры.

Сціраюцца светлыя тоны,

Начны падбіраецца змрок,

І вечар замер задумлённы,

Чуваць у цішы кожны крок.
А я, пазіраю на захад,
Мне кажыцца, неба там край,
Ён з краем зямлі,
аб'яднаўся
А ў цэнтры, мо ад, а мо рай.

На дамбе стаю, разважаю,

Жыву тут немала гадкоў,
Аб чым ты гутарыш? Заліў мой,
і колькі табе ўжо вякоў ?
Усё неба акуталі зоры,
І хто гэта ўсё сатварыў?
Нябесны, бяздонны абшар
І Куршскі , маленькі заліў .

Метки: гэта, сатварыу